Het zijn niet de open grenzen die me tegenstaan. Het is de grenzeloze onbevangenheid die steeds grotere vormen lijkt aan te nemen.
‘Het is het schuiven en buigen dat me angst inboezemt, het toegeven aan onvrijheden ten koste van onze vrijheid. Tornen aan verworvenheden die terecht bevochten zijn, schreeuwt om opstand. Het niet durven staan voor westerse waarden uit angst anderen te kwetsen, is jezelf verloochenen.’
Met deze rake zinnen eindigt actrice Carine Crutzen haar column op The Post Online. Een column die exact aansluit bij mijn visie op dit uiterst gevoelige onderwerp. Een stukje tekst dat ik niet beter kan verwoorden, hooguit een beetje anders.
NRC
Angst
Ik voel ook die angst. Ik ben net als Crutzen niet zozeer bang voor vluchtelingen.
In de discussie over de opvang van asielzoekers schreeuwen asielzoekerknuffelaars net zo luid als het kamp Wilders. De mensen van de iedereen-is-welkom-club maken het totaal onmogelijk een realistische en genuanceerde mening te ventileren: ze serveren je meteen af als racist.
Recente reacties