Een verbod op snoepreclame? Wat een betuttelende flauwekul, is het eerste wat mijn doorgaans nuchtere brein dacht. Je bepaalt als ouder toch zeker zelf wel wat je in je kar stopt? Kwestie van nee zeggen. Maar bij nader inzien – het lijkt mij een verademing. We leven vandaag de dag in een gigantische consumptiemaatschappij met een tsunami aan keuzes; zie daar als ouder maar eens doorheen te komen. Lees het origineel hier verder…
‘We moeten ten minste op armlengte afstand blijven van vreemde mannen’, zo drukte de burgemeester van Keulen ons op het hart na afloop van een crisisvergadering. ‘Zo kunnen we aanrandingen tijdens evenementen in de toekomst voorkomen’. Tjee zeg. Een gedragscode voor vrouwen om wellustige knakkers op afstand te houden. Dat we nou nog nooit eerder op dit briljante idee zijn gekomen!
Het zijn niet de open grenzen die me tegenstaan. Het is de grenzeloze onbevangenheid die steeds grotere vormen lijkt aan te nemen.
‘Het is het schuiven en buigen dat me angst inboezemt, het toegeven aan onvrijheden ten koste van onze vrijheid. Tornen aan verworvenheden die terecht bevochten zijn, schreeuwt om opstand. Het niet durven staan voor westerse waarden uit angst anderen te kwetsen, is jezelf verloochenen.’
Met deze rake zinnen eindigt actrice Carine Crutzen haar column op The Post Online. Een column die exact aansluit bij mijn visie op dit uiterst gevoelige onderwerp. Een stukje tekst dat ik niet beter kan verwoorden, hooguit een beetje anders.
NRC
Angst
Ik voel ook die angst. Ik ben net als Crutzen niet zozeer bang voor vluchtelingen.
Breken met je ouders, het blijft een taboe. ‘Het is toch je moeder/vader, zoiets doe je toch niet?’ wordt er al snel met fronsende wenkbrauwen geroepen. Maar hoezo niet? Ze bestaan toch echt: ouders die een betere zuigkracht hebben dan de best geteste stofzuiger uit de consumentengids. Moeder of vader wórden kan vrijwel iedereen; moeder of vader zíjn is heel andere koek. Lees verder…
‘Uw huid hoeft uw leeftijd niet te verraden’, betoogt Nivea in haar reclamespotjes. Maar waarom niet? Waarom toch die massale geheimzinnigheid over onze leeftijd zodra we de dertig zijn gepasseerd? Dit jaar heb ik veertig kaarsjes mogen uitblazen en daar ben ik juist trots op.
Laatst ontving ik een Facebook-berichtje waarvan ik even niet helemaal wist of ik dat nu als compliment moest beschouwen of niet: ‘Ik heb je op tv gezien. Leuk! Maar ik had je eigenlijk heel anders voorgesteld. Ik dacht dat je meer een meisje was. Lees verder via Vrouw.nl
Recente reacties