Yvonne van der Wal
Kinderen naar school sturen terwijl ze nog in luiers lopen. Minister Asscher vond het drie jaar geleden al een goed idee, Samsom kwam erachteraan en nu steekt het standpunt wederom de kop op met Jet Bussemaker. Ik vind het drie keer niks.
Dit om achterstanden te overbruggen, zo is de redenatie. Maar kun je met – laten we zeggen vijf jaar – überhaupt al spreken van een achterstand?
Lees verder via vrouw.nl
Mijn hoofd zit op dit moment zo vol dat ik gewoon niet weet waar ik moet beginnen. Hoewel ik inmiddels redelijk wat verbale diarree gewend ben en negativiteit doorgaans direct naast me neer weet te leggen, lag ik er vannacht wakker van.
Niet zozeer om het grote aantal zure reacties dat ik onder meer via Twitter ontving naar aanleiding van mijn vorige artikel. Van een virtuele eruptie als ‘domme muts’ kijk ik al lang niet meer op, ik heb zo’n beetje alle soorten mutsen wel mijn kant op zien komen (waarvan ik ‘doorgezakte kakmuts’ nog de mooiste vind).
Lees verder op vrouw.nl
Het is egoïstisch om geen kinderen te krijgen. Ondanks de met moeite verworven emancipatie en keuzevrijheid, zijn er nog altijd mensen die lijken te denken dat je een kronkel in je hoofd hebt zitten als je zegt geen kinderen te willen. Maar ik begrijp de bewust kindvrije mensen wel.
‘Waarom wil je kinderen? Ben je niet bang dat je er spijt van krijgt?’ Het zijn vragen die nooit aan zwangere vrouwen worden gesteld.
Lees verder via vrouw.nl
En toen stond Juf Fatima van de één op de andere dag met een hoofddoek voor de klas. ‘Voor iedereen zal het even wennen zijn’, liet de directie van de chique Gooische (openbare) school in Laren voorzichtig weten. Dit omdat de plotselinge metamorfose niet bij iedereen in goede aarde viel. Hoe zou ik, als moeder, zelf reageren op een leerkracht in hoofddoek?, vroeg ik me af.
Lees verder via vrouw.nl
Elke week mag ik in deze rubriek van wal steken over actuele onderwerpen, maar vandaag ga ik mijn achternaam echt eer aan doen. Het gaat om iets wat me al een tijdje dwarszit en door velen onherroepelijk gezien zal worden als een drol die ik maar gewoon even moet doorslikken. Maar ik ga ‘m niet doorslikken. Ik ga ‘m eruit spuwen en dat werd hoog tijd.
Mijn dwarszittende drol gaat over vriendschapsverzoeken van Facebookknakkers die me direct na het accepteren bestoken met privéberichten waarin ze mij aanspreken met He Scattie, hoeist! Of He hallo. Ik werdt nieuwschierig van je profeil. Mischien kunnen we kenis make, en vervolgens ongevraagd hun telefoonnummer verstrekken (en dan beledigd zijn dat ik niet reageer).
Lees verder via vrouw.nl
Recente reacties