Na de bucketlist is er dankzij Claudia de Breij nu ook de fuck-itlist: een lijst met dingen die je juist níet wilt doen. Ik zeg: hoera! Opgehoepeld met die bucketlist. Maar waarom maken we eigenlijk geen lijstje met dingen waar we dankbaar voor zijn?
We zijn te preuts
‘Mam, wil je extra fruit meenemen als je naar de supermarkt gaat? Ik wil wat gezonder gaan eten,’ vraagt m’n puberdochter. ‘Maar liever geen bananen.’ Even denk ik dat ze in de ban is van de zoveelste biogardehype. ‘Wat is er mis met een banaan?’ vraag ik stellig. ‘Nou, niets, maar…ik voel me een beetje ongemakkelijk als ik op school een banaan eet. Je weet wel…ze zijn daar nogal oversekst.’
Doe niet zo laconiek over drugs!
Als we tegenwoordig over drugs praten, lijkt het wel of we het over Engelse drop hebben. We wuiven de gevaren weg en doen er belachelijk laconiek over. Dat moet echt ophouden!
Als ik de kinderen in bed leg, denk ik soms: Yes, eindelijk!
‘Als ik de kinderen in bed leg, denk ik soms: Yes! Ik ben zeven uur van die kleine fuckers verlost.’ Deze uitspraak van Siska Schoeters in De Morgen, maakte veel reacties los. Want hoe haal je het in je hoofd om zoiets over je bloedjes te roepen? Maar ik geef haar groot gelijk. Hèhè, eindelijk nóg iemand die niet alsmaar de schijn ophoudt. Lees hier het origineel
Verkeersles voor kinderen? Nee, voor ouders!
‘Mam, de moeder van R. kent jou.’ Mijn puberdochter had net een kersverse verkering toen ze iets over hem vertelde. ‘Oh ja?’ vroeg ik enthousiast, ‘wat leuk! Waar kent ze me dan van?’ (Van vroeger? Van m’n boeken? Van m’n schrijfsels?) ‘Je schijnt vorige week ruzie met haar te hebben gehad in het verkeer rondom de basisschool. Ze had je gezocht op Facebook….’
Recente reacties