Vandaag ga ik maar weer eens een beroep doen op de vrijheid van meningsuiting. Gezien de huidige maatschappelijke omstandigheden is dat wellicht wat barbaars, maar wees gerust, ik ga het niet over frêle politieke kwesties hebben.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind kiekjes van de eerste hapjes, eerste ginnegapjes, sapjes en stapjes van jullie eerstgeborene, of misschien wel van jullie tweede of derde, echt hartstikke leuk en schattig en vertederend. Je bent nog trotser dan trots op je baby/dreumes/peuter/kleuter en geheel terecht. In elke kras op een vel papier zie je een toekomstige Rembrandt. Iedere komische loze kreet van je hummel wil je op je tijdlijn plakken. Dat doe ik zelf ook allemaal, dus daar zul je me niet over horen jengelen. Als kersverse ouder wil je het alleen nog maar over je poepie hebben, over hoe leuk/knap/grappig/lastig hij kan zijn of hoe lief hij ligt te slapen. Heb je een vriendin aan de telefoon, dan wordt een boeiend gesprek chronisch onderbroken omdat je moederhart zich laat afleiden door gebrabbel, huiltjes en grimasjes.
Maar beste liefhebbende moekes van deze wereldkloot: waarom, oh wáárom vervangen jullie je eigen profielfoto in vredesnaam door een foto van je kind(eren) zodra de placenta eruit is getrokken? Hier stopt bij mij het begrip. ‘Welke verjongingscrème is dat?’ vraag ik grappend, elke keer zodra ik zie dat een facebookvriendin haar profielfoto heeft verwisseld en waaruit blijkt dat ze een metamorfose heeft ondergaan. De weelderige bos donkere krullen zijn opeens veranderd in drie blonde sliertjes in een roze elastiekje. Haar zakelijke maar mooie glimlach is getransformeerd in een snoet met worteltjespuree. Het is dat haar naam naast deze nieuwe foto staat te prijken; anders had ik bij God niet geweten wie daar nou opeens in mijn tijdlijn voorbij rolt. 
Zijn het de donkere kringen als gevolg van de gebroken nachten waarvoor je je een beetje geneert? Is het je bos stro omdat je geen tijd meer hebt om je krullen te wassen? Is het je vlekkerige joggingbroek die je al weken achter elkaar draagt omdat je je niet meer kunt bewegen in de broeken van voor de zwangerschap? Zijn het de extra kilootjes die sinds de laatste zwangerschap in je gezicht zijn blijven steken?
Ik weet het niet, ik roep maar wat. Ik probeer slechts te begrijpen waarom je je aanvankelijk zo vrolijke foto resoluut verwijdert en vervangt door een foto met een speen in je mond. Alsof je zelf niet meer bestaat. Is dat niet juist de bedoeling van een profielfoto, dat je een portret plaatst van JEZELF? Je bent een individu, evenals je spruit. Ja, je bent moeder en daar mag je reuzetrots op zijn, maar volgens mij ben je ook nog gewoon mens en daar mag je óók trots op zijn. En die eventuele wallen of dat piekhaar, daar bestaan tegenwoordig wondermiddeltjes voor, namelijk Adobe Photoshop en Picasa. Doe ik ook soms.
En als je het dan toch niet kunt laten, als je écht heel graag per se een profielfoto van je kind wilt plaatsen, deponeer dan een momentopname van jou en je poepie sámen. Dat is net zo aandoenlijk, zo niet nog aandoenlijker. Dan weet ik tenminste tegen wie ik online praat en wie er voorbijkomt. En misschien kunnen we dan ook weer wat boeiende gedachten uitwisselen over politieke kwesties.
© Yvonne van der Wal
Hear hear! Nog net geen bron van ergernis voor mij maar het schurkt ertegen aan!
🙂 🙂 Haha! Je bent trouwens de enige die vaak hier reageert (de meesten reageren via Facebook). Dit is tot nu toe de best bekeken blog, maar ik dacht even dat reageren hier niet lukte of zo. Dus toch wel! 😉
Zo EENS hiermee !
Hey, altijd nog beter dan een foto van de echo! Yuk….of 3D echo, nog erger! x
JA, daar begint het vaak al mee. XD 🙂
Geweldig! Dit artikel dan he, niet de profiel foto’s.. 😉
Ik word er sowieso een beetje moe van (niet altijd hoor) Op verjaardagen, zitten alle vrouwen-lees moeders met elkaar aan een stuk door te kakelen over de kinderen. Allemaal leuk er aardig hoor, maar ik, heb dus geen kind… En ben na zo’n 10 min helemaal kriegel daarvan.. 😉 Laat mij dan maar bij de mannen staan, beetje dom kijken met een biertje in mijn hand..
Of is er nu iets mis met mij 😉
Ik heb wel kinderen, maar ik kan me jouw irritatie goed voorstellen. Ik heb dat zelf als ik iemand aan de telefoon heb bij wie mijn zinnen constant onderbroken worden, omdat er aandacht wordt geschonken aan kinderen die om een of andere reden altijd precies weten wanneer ze die moeten vragen. Andersom dacht ikzelf altijd, toen ik midden in de luiers zat: wat denk je nou, dat ik tijd heb om ongestoord te ouwehoeren met twee aandachtvragende peuters? Ik ben sowieso niet zo’n beller maar dat terzijde. 🙂
Hahaha dat lijkt mij inderdaad ook irriterend werken, gelukkig ben ik ook geen beller, en kom ik niet echt in die situatie 😉
hahah, leuuuk!
dit valt mij ook zo op! ik snap het ook niet :’) mensen voegen je om facebook toe om jou, niet om je kinderen. nog erger vind ik wanneer mensen een profiel maken voor hun 3 jarige kind…
Haha 10000% mee eens!
Hier ben ik mij ook al zo lang over het verbazen. Alsof je als moeder je identiteit inlevert, niets is minder waar. Ik ben zelf ook moeder (met niet het standaard aantal kinderen), maar geen haar op mijn hoofd die eraan twijfelt mijn profielfoto ooit in te wisselen van één van mijn kinderen. En geloof me, ik heb de schattigste kinderen op aarde. Op mijn werk kwamen ze er pas na weken achter dat ik kinderen had, omdat ik ook nog zélf een leven heb en ik wéét dat andere moeders jouw kinderen echt niet boeien. Het is alleen maar weer een aanleiding om over hun eigen kinderen én hun prestaties (zucht) te kunnen beginnen. De enige plek waar ik wel eens iets over mijn gevoel over mijn moederschap vertel is mijn weblog en dan kan de ander zelf bepalen of hij/zij wil meeluisteren of niet.
Mooie reactie, en helemaal mee eens. Dank je wel!
Leuk artikel en zo herkenbaar! Daarbij komt dat heel veel van die trotse mama’s alleen nog berichtjes posten over wat de kinderen doen en gepresteerd hebben. Van zwemdiploma’s tot cito-scores… En dan niet één, maar een collage aan foto’s van de kids en dat dagelijks. Ze zijn er maar druk mee.
Ik stoor me er ook aan als vrouwen zich opeens gaan voorstellen als ‘ik ben de moeder van…’, zonder eerst hun eigen naam te noemen. Wat is dat toch bij vrouwen dat ze hun eigen identiteit verliezen zodra het kind de baarmoeder verlaat?
Ja, daar zeg je wat! Helemaal eens en valt mij ook op. Dank voor je reactie! ☺
Heel herkenbaar en volledig mee eens.
Ik ben dus zo’n vrouwelijk persoon die haar zoontje als profielfoto heeft. Ik neem fb niet zo serieus. Het is niet linkedin o.i.d.
Het voelt wel rot dat je mij zo afkraakt. Iedereen die ik als vriend heb op fb kent mij en dus ook mijn zoontje, zien ze hem zien ze mij.
Ik kan de link ook niet zo goed leggen met het wegnemen van mijn identiteit/ wegcijferen?
Ik reageer dus omdat ik me nu ineens naar mensen moet gaan verdedigen waarom mijn profiel foto is zoals die is.
Bijzondere ervaring. Geen fijne.
Groetjes
Dank voor je reactie! Ik kraak jou niet af (ik ken jou immers niet), ik schrijf dat ik niet begrijp waarom sommigen geen profielfoto van henzelf gebruiken maar die van hun kind. Ik vind: jij bent jij en je kind is jouw kind. Je kind is een eigen individu en geen ‘verlengstuk’ van jezelf. Het gaat om jouw facebook, niet die van je kind. Ik snap dat je je persoonlijk aangevallen voelt, maar is niet nodig, omdat dit niet op die manier is bedoeld. Ik vind het dan ook jammer dat dit bij jou zo is overgekomen. Hoe dan ook: dit is mijn mening/gedachte erover. Uiteraard sta je vrij om er wel of niet iets mee te doen.