Waar halen mensen het lef vandaan om de gevolgen van een falend schoolbestuur in de schoenen van ouders of zelfs de leerlingen te schuiven? Waar haalt men de arrogantie en het oordeel vandaan dat al deze ouders van de ruim 350 leerlingen niet genoeg betrokken zouden zijn geweest? Dat ze niet al eerder actie hebben ondernomen?
Voelen deze vonniswijzers zich dan beter over zichzelf? Proberen ze zichzelf ervan te overtuigen dat zij een betere ouder/leerling zijn? Je zult maar net de vlag hebben uitgehangen, vervolgens te horen krijgen dat je tóch niet geslaagd bent en dan ook nog eens de zwarte piet toebedeeld krijgen door half social media.
Zeg eens eerlijk, hoeveel vrijwillige uren brengen jullie oordelers door op de school van jullie kind(eren)? Hebben jullie in de ouderraad gezeten, zijn jullie bij elke bijeenkomst geweest, bij elk gesprek, hebben jullie meegeholpen met het aan- en uitkleden van een groep stuiterende schoolzwemmertjes in een loeiwarm hok? Hebben jullie kinderkoppies geïnspecteerd op de aanwezigheid van luizen en/of elke vier weken urenlang vergaderd met ouderraadcollega’s? Hoe betrokken zijn jullie nou eigenlijk helemaal zélf (geweest)? Weten jullie exact wat er gebeurt op scholen? Elke dag, elk detail? Weten jullie precies hoe ze op de school van jouw kind werken en hoe hun administratie eruitziet?
Nee, dat weet je niet. Zoiets weet je pas ACHTERAF. En het is altijd makkelijk praten achteraf.
Je kunt nog zo goed betrokken zijn, dan nóg weet je niet precies wat er allemaal gebeurt. En ‘betrokken zijn’ is iets anders dan ‘ergens verantwoordelijk voor zijn’. Je bent verantwoordelijk voor wat je kinderen wel en niet doen. Je ziet erop toe dat ze hun huiswerk maken. Dat ze zich niet schoolziek melden. Dat ze elke dag op tijd naar school gaan. Je bent níet verantwoordelijk voor de fouten die scholen maken; deze ouders dus ook niet. Je kúnt onmogelijk alles (van tevoren) weten.
‘Maar als er zoveel lesuitval is, dan ga je daar toch achteraan?’ Altijd maar weer dat vingertje. Wie zegt dat ze dat niet hebben gedaan? Wat hier gebeurt is victim blaming. Maar al te vaak worden slachtoffers gezien als een onderdeel van het probleem of gebeurtenis. De gedachte dat het slachtoffer het er wel zelf naar gemaakt zal hebben is natuurlijk makkelijker te verdragen dan de gedachte dat het iedereen zou kunnen overkomen.
Als je buiten loopt, ga je er niet vanuit dat je door iemand wordt lastig gevallen. Als je een kort rokje draagt, verwacht je niet dat je verkracht zult worden.
Als je samen met je kind een middelbare school uitkiest, verwacht je niet dat ze daar zullen gaan strooien met gratis cijfers. Als je (kind) een goed cijfer haalt, ga je dat niet in twijfel trekken, dan ben je gewoon blij.
En die lesuitval? M’n dochter heeft zo vaak lesuitval gehad. Zoals op zoveel scholen gebeurt; dat heb je met een chronisch gebrek aan leerkrachten. En toch is ze met vlag en wimpel geslaagd. Moet ik er nu ook al op toezien dat dit wel terecht is?
Nee. Ouders en leerlingen mogen ervan uitgaan dat het gaat zoals het hoort. Ze hoeven niet de rol aannemen van schoolinspecteur en nagaan of de administratie van de school van hun keuze wel op orde is.
En dan de pubers zelf: die vertellen niet meer alles. Die gaan steeds meer hun eigen weg en die roepen niet wanneer ze plots lesuitval hebben: ‘Maar meneer, ik zou graag langer op school willen blijven!’ Nee, die denken vooral op korte termijn en zijn blij dat ze lekker naar huis mogen.
Ik vraag me ook af hoeveel van die vonnis wijzende types zelf pubers hebben. Zo ja, dan zouden zij toch ook moeten weten dat je met een middelbare school, en daarmee hun leerkrachten, minder contact hebt dan destijds met de basisschool. Als ze klein zijn, dan houd je nog hun handje vast en loop je de klas in. Dan heb je meer connectie. Zodra ze de sprong nemen naar het voortgezet onderwijs – hetgeen meestal niet meer op de hoek zit – doen ze dit zelfstandig en kun je niet zoveel meer, behalve de brieven lezen, gesprekken hebben en in het magister kijken. Dan houd je niet meer hun handje vast. Dan heb je niet meer overal invloed op.
Dus houd op met jullie oordelen. Niet al deze ouders van de ruim 350 leerlingen hebben gefaald. Ze zijn slachtoffer geworden van een falend schoolbestuur.
Geef een reactie